विसरलोय तुला.....
पण, माहित नाही असं का होतंय ......
पण, माहित नाही असं का होतंय ......
हातात रंग घेतल्यावर.......
नकळत कुठूनतरी तुझा आवाज येतो......
आणि मी हरवून जातो.....
तुझ्या त्या आवाजात .......
त्या श्वासांची हलकी चाहूल देखील कानांना ऐकायला येते .......
इतके ते अचानक कावरे बावरे होतात .....
शोधू लागतात तुला .....
नकळत कुठूनतरी तुझा आवाज येतो......
आणि मी हरवून जातो.....
तुझ्या त्या आवाजात .......
त्या श्वासांची हलकी चाहूल देखील कानांना ऐकायला येते .......
इतके ते अचानक कावरे बावरे होतात .....
शोधू लागतात तुला .....
मनातून , विचारातून ....म्हणावं तर साऱ्यातूनच आता काढलंय तुला ....
एव्हांना आता असंच काहीसं ठरलंय ......
एव्हांना आता असंच काहीसं ठरलंय ......
विसरलोय तुला .....
पण माहित नाही असं का होतंय .......
पण माहित नाही असं का होतंय .......
हातात रंग असताना........
तुझ्या सोबत पाहिलेल्या स्वप्नांचं चित्र विचारात हलकाचं डोकावून जातं ........
त्या क्षणाला .......
त्या विचारला ......बघतांच मी अधिर होतो .......
डोळे रेखाटतात तुझ्या नसलेल्या सावलीला ....
त्या रंगांसोबत......त्या अर्थाला ...... ..नकळत.......
आणि मग.........
तुझ्या त्या आवाज लहरींना कान ऐकत जातात लक्षपूर्वक .......
हृदय शोधतं जाते त्याच्या कुशीतली तु ......
हात रेखाटत जातो ...रंगवत जातो .....त्या पानावर......
एका वाटाड्याने जुनचं ठिकाण......
पण नव्या रस्त्याने गिरवत जाण्यासारखं ....
असं काहीसं होतंय......
विसरलोय तुला ........
पण माहित नाही असं का होतंय ......
तुझ्या सोबत पाहिलेल्या स्वप्नांचं चित्र विचारात हलकाचं डोकावून जातं ........
त्या क्षणाला .......
त्या विचारला ......बघतांच मी अधिर होतो .......
डोळे रेखाटतात तुझ्या नसलेल्या सावलीला ....
त्या रंगांसोबत......त्या अर्थाला ...... ..नकळत.......
आणि मग.........
तुझ्या त्या आवाज लहरींना कान ऐकत जातात लक्षपूर्वक .......
हृदय शोधतं जाते त्याच्या कुशीतली तु ......
हात रेखाटत जातो ...रंगवत जातो .....त्या पानावर......
एका वाटाड्याने जुनचं ठिकाण......
पण नव्या रस्त्याने गिरवत जाण्यासारखं ....
असं काहीसं होतंय......
विसरलोय तुला ........
पण माहित नाही असं का होतंय ......
त्या बोटांनी मारलेल्या मिठीतुन तो रंग सुटतचं नाही...... आणि त्या बोटांना तो सोडवतही नाही ......
त्या बोटांना भास होतो .......
तु भोवताली असण्याचा.......
मग ते रंग नकळत ...... .
त्या आठवणींतल्या "तुला" स्पर्श करतात......
कारण, त्या बोटांना स्पर्श करायला तु अस्तित्वात नसतेस.....
त्या रंगांच्या मिठीतली बोटे देत जातात प्रत्येक रंगला आपल्या वाट्याची जागा .........
आणि काही क्षणांत ती जागा पण त्या रंगाची झालेली असते ..... .
रंगांच्या त्या रंगीबेरंगी छटा.....
त्या कोऱ्या कागदाचं "पांढर दुःख" दूर करत पसरतं जातात ....
प्रत्येक रंग घेत जातो जागा हवी तेवढी......
निस्वार्थी वृत्तीने .......
त्या बोटांसोबतही असं काहीसं होतंय ...
विसरलोय तुला.......
पण माहित नाही असं का होतंय ...
त्या बोटांना भास होतो .......
तु भोवताली असण्याचा.......
मग ते रंग नकळत ...... .
त्या आठवणींतल्या "तुला" स्पर्श करतात......
कारण, त्या बोटांना स्पर्श करायला तु अस्तित्वात नसतेस.....
त्या रंगांच्या मिठीतली बोटे देत जातात प्रत्येक रंगला आपल्या वाट्याची जागा .........
आणि काही क्षणांत ती जागा पण त्या रंगाची झालेली असते ..... .
रंगांच्या त्या रंगीबेरंगी छटा.....
त्या कोऱ्या कागदाचं "पांढर दुःख" दूर करत पसरतं जातात ....
प्रत्येक रंग घेत जातो जागा हवी तेवढी......
निस्वार्थी वृत्तीने .......
त्या बोटांसोबतही असं काहीसं होतंय ...
विसरलोय तुला.......
पण माहित नाही असं का होतंय ...
डोळे निमूटपणे बघत असतात .....
तुझ्या आभासी अस्तित्वाला ........
त्या कोऱ्या कागदाला.....
तुझ्या आठवणींत पुन्हा नव्याने रंगीत होताना..........
उघड्या डोळ्यांनी घट्ट मिटून घेतलेल्या अस्तित्वाला काही क्षणांसाठी मी विसरतो.......
आणि त्या स्वप्नाला अस्तित्वाची जाणीव करून देत जाणून बुजून त्या कागदावर रेखाटतो ...
तुझ्या आठवणींच्या धुंदीत ....
कोऱ्या कागदाचं रंगीत झालेलं सुख त्यात सामावलं जातं आणि एका चित्र पूर्ण होतं ....
अचानक मी भानावर येतो ...
तेव्हा शब्द सुचत नाही ...
क्षणभर नजर हलतं नाही......
मी ही स्वीकारलेल्या तुझ्या निर्णयाला......
अस्तित्वाची हसरी मिठी घेत रोज एक नवं चित्र जन्म घेतंय ....
विसरलोय तुला.....
पण माहित नाही असं का होतंय ....
तुझ्या आभासी अस्तित्वाला ........
त्या कोऱ्या कागदाला.....
तुझ्या आठवणींत पुन्हा नव्याने रंगीत होताना..........
उघड्या डोळ्यांनी घट्ट मिटून घेतलेल्या अस्तित्वाला काही क्षणांसाठी मी विसरतो.......
आणि त्या स्वप्नाला अस्तित्वाची जाणीव करून देत जाणून बुजून त्या कागदावर रेखाटतो ...
तुझ्या आठवणींच्या धुंदीत ....
कोऱ्या कागदाचं रंगीत झालेलं सुख त्यात सामावलं जातं आणि एका चित्र पूर्ण होतं ....
अचानक मी भानावर येतो ...
तेव्हा शब्द सुचत नाही ...
क्षणभर नजर हलतं नाही......
मी ही स्वीकारलेल्या तुझ्या निर्णयाला......
अस्तित्वाची हसरी मिठी घेत रोज एक नवं चित्र जन्म घेतंय ....
विसरलोय तुला.....
पण माहित नाही असं का होतंय ....
-नकळत तुझी आठवण येते तेव्हा
-लेखन /शब्दरचना / संकल्पना #कृणाल चिलप (K.K.)@©®
-लेखन /शब्दरचना / संकल्पना #कृणाल चिलप (K.K.)@©®
